Ο Παναγιώτης γεννήθηκε έναν κρύο Δεκέμβριο του 1989, έτσι λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Είχα την χαρά, την ευτυχία, την τύχη, την τιμή (αλλα και όλα τα αντώνυμα τους) να δουλέψω για αρκετό καιρό πίσω απο την ίδια μπάρα με τον Πάναγιώτη, για τους φίλους Πάνο. ¨Ενας bartender που διαχέει απίστευτη ενέργεια, συνδυασμένη με τον επαγγελματισμό και τον αυθορμιτισμό. Κολλημένος με την τάξη μέσα στο bar, ένα άτομο "ζόρικο" αλλα ταυτόχρονα τόσο γαμάτο. Α, και μιας και το ανέφερα, σημειώστε οτ η λέξη "γαμάτο" και όλα τα παράγωγα αυτής είναι οι αγαπημένες του λέξεις.
ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΣ
Η πρώτη επαφή του Πάνου με τον μαγικό , όπως λέει, χώρο της εστίασης έγινε στα 17 του, όταν και εργάστηκε ως σερβιτόρος σε διάφορα συνοικιακά καφέ. Έναν χρόνο αργότερα, ξεκίνησε ο μεγάλος του έρωτας με τον χώρο του μπαρ, οπού μπήκε και δεν ξαναβγήκε. Κάπου εκεί υπήρξε και η πρώτη του επαφή με το cocktail. To cocktail και το κράσι ήταν οι δυο βασικότεροι λόγοι που τον έκαναν να ασχοληθεί επαγγελματικά με το bartending περι το 2011. Απο τότε και έπειτα η δουλειά του έγινε η ζωη του. ¨Οπως λέει και ο ίδιος " το bartending, για εμένα, είναι κάτι παραπάνω απο μια δουλειά. Είναι ένα πάθος, ένα όνειρο, μια αγάπη χωρίς όρια. Ένας εθισμός που κυλάει στο αίμα σου και σε κατακλύζει με συναισθήματα, συναισθήματα όπως αυτά της χαράς και της ευφορίας". Ο Πάνος είναι ένα άτομο, το οποίο δεν στάματαει να σκέφτεται ιδέες, συνταγές και βελτιώσεις. Θεωρεί, επίσης, οτι η μεγαλύτερη ανταμοιβή, είναι τα άδεια ποτήρια των πελατών, συνοδευόμενα απο χαμόγελα. Χαμόγελα ικανοποιήσης, όπως λέει ο ίδιος.
"ΤΑ BARS ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΝΑΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ"
To bartending είναι ένα μαγευτικό ταξίδι, λέει ο Πάνος, ένα ταξίδι μέσα απο την επικοινωνία και την φιλοξενία, δυο έννοιες των οποίων οι τελευταίοι ναοί είναι τα bar. "Είναι πραγματικά γαμάτο να πηγαίνεις κάθε μέρα στην δουλειά, έτοιμος να δώσεις στον πελάτη κατι παραπάνω απο αυτό που έδωσες έχθες. Μου αρέσει πάρα πολύ που βλέπω αυτόν τον χώρο να εξελλίσεται συνεχώς, με νέα άτομοα να μπαίνουν και να αφήνουν ο καθένας και κάτι. Άτομα γεμάτα όρεξη, πάθος και νέες ιδεές".
Στην συνέχεια πήγε η κουβέντα στους διαγωνισμούς. Ο Πάνος μετά απο την συμμετοχή του σε διάφορους διαγωνισμούς, τους θεωρεί ένα πολύ ωραίο πράγμα, μια πολύ ωραία διαδικασία. "Είναι ωραίο να συμμετάσχεις. Μέσα απο διαγωνισμούς γεννιούνται φιλίες, σχέσεις με άλλα άτομα απο τον χώρο. Μπαίνεις σε μια διαδικασία αναζήτησης και σκέψης με στόχο την δημιουργία κατι ανεπανάληπτου. Α, και φυσικά είναι ένας τρόπος για να δείξεις την δουλειά σου."
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ 1920
Λάτρης της εποχής της ποταπαγόρευσης, θα μπορούσε άνετα να ζήσει σε εκείνη την εποχή αλλα όχι στο Αμέρικα. Φαντάζεται τον εαυτό του σε ένα bar της Κούβας να φτιάχνει El Presidente και Mary Pickford παρέα με τον Eddie Woelke.. Του αρέσουν πολύ τα "λατινικά" αποστάγματα, Είναι άρρωστος με το μεζκάλ, την τεκίλα και το ρούμι, αλλα "χτυπάει" και τα βερμουτάκια του. Του αρέσει πολύ να χρησιμοποιεί in season προιόντα στα cocktail του, αλλα και στα πιάτα του(!?). Στα ρεπό του θα τον πετύχετε να απολαμβάνει negroni ή paloma κάτω απο jazz και blues μελωδίες. Εγώ βέβαια τον έχω δει να πίνει και μπύρες σε rock στιγμες, για σβήσιμο, όπως λέει γελόντας. Τον τελευταίο καιρό ασχολείται και με την μαγειρική, σε ερασιτεχνικό για αρχή επίπεδο, και με τον αθλητισμό σε ακόμα πιο ερασιτεχνικό επίπεδο.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ
Μετά απο ένα "καυτό" καλοκαίρι στο Ρέθυμνο, οπου παρουσίασε μια παρα πολύ "σοβαρή", δουλειά, ως Head bartender του Cavo, πλεον επέστρεψε στην Δράμα και θα τον βρείτε να εργάζεται πίσω απο την ανανεωμένη τσιμεντένια μπάρα του Φαμπρικα Cocktail Bar στην Δράμα.